ΑΚΑΤΟΙΚΗΤΗ ΣΚΕΨΗ ΑΔΕΙΟΣ ΝΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΧΩΡΙΣ ΜΟΥΣΙΚΗ.Η ΠΕΝΑ ΜΟΥ ΜΙΑ
ΠΥΡΟΓΑ ΠΟΥ ΚΥΛΑΕΙ ΣΕ ΧΑΡΤΙΝΟ ΠΟΤΑΜΙ.ΜΠΟΡΕΙΣ Ν ΑΝΕΒΕΙΣ..ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ...ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΘΑ ΔΑΚΡΥΣΕΙΣ ΘΑ ΓΕΛΑΣΕΙΣ ...ΘΑ ΘΥΜΩΣΕΙΣ...ΘΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ ...ΘΑ ΕΡΩΤΕΥΤΕΙΣ...ΘΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΕΙΣ..ΘΑ ΜΕΤΑΝΙΩΣΕΙΣ.....ΠΟΙΟΣ ΞΕΡΕΙ ΙΣΩΣ ΛΕΩ ΙΣΩΣ ....ΚΑΤΙ ΚΕΡΔΙΣΕΙΣ.....
Γεωργία...για τους φίλους.. ''JO''
ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΜΟΥ ΣΤΟ YouTube σε βίντεο απο JOBAKALS
ΜΕΣΑ...ΣΤΟ ''ΟΝΕΙΡΟ''...στίχοι..JOBAK..
''παραγγελιά''
Μου λες φυγάδεψε το σώμα σου..στο χρόνο
θα περιμένω, θα είμαι κει, να μη χαθείς
εδώ, είν'αργά.. κι όλα τα θέλω μου ματώνω...
αν μ'αγαπάς το χάσμα δεν θα φοβηθείς
το χέρι απλώνεις και μου λες, εδώ και τώρα!!...
πάμε να βγούμε απ'του κύκλου την τροχιά
αν μ'αγαπάς, πέσε στο σώμα μου με φόρα
σου'χω για δώρο της Ιθάκης τα κλειδιά
κι εγώ ασάλευτη στου ''μύθου'' σου τη ''νάρκη''
θέλω να τρέξω στη φωτιά σου να καώ
είσαι μακριά, κι αυτή...τ'ορίζοντα η πάχνη
κλείνει το όνειρο σ'ένα κελί υγρό...
άγρια γέρνει η σκιά σου και μ'αγγίζει
με'κεινο τ'άγγιγμα που μοιάζει..πασπαρτού
κι ενώ φοβάμαι, θέλω να με τριγυρίζει
και να μου τάζει,όλα αυτά που δεν...θα'ρθούν
στης σιγουριάς μου το ποτήρι βάζεις πάγο
και τη στραγγίζεις με τα μάτια σου κλειστά
όλα τα όχι μου λυθήκαν απ'τον κάβο
και η στερνή αντίστασή μου ξεψυχά
R έξω απ'τους χάρτες, σαν τους αντάρτες
σα ναυαγοί στου παραδείσου τα σκαλιά
σαν ακροβάτες, του πάθους λάτρες
μέσ'του ''ονείρου'' την αιώνια αγκαλιά.......
KI AΠOMEINEΣ..ΣΤΟ ''ΒΡΑΧΟ''...
κι απόμεινες στον ιερό το βράχο
αγνάντια με θωρείς σαν κοιμητήρι
να καρτεράς ξενητεμένη ελπίδα
μοιάζει τούτη γη σου θυμιατήρι
σου'κλεψαν τ'ονείρου σου τα μάτια
σε σπήλαιο μυστική καταπακτή
θάφτηκες αντάμα με κανάτια
μετάλαβες με κώνιο αντί κρασί
συ.! λάφυρο της έριδας και μήλο
χώμα που μυρίζει Αγιά Σοφιά
να μετράς ξανά μπροστά στο δήμιο
αν είσαι μες στα θαύματα τα εφτά
γέφυρα του κόσμου,κήπε κρεμαστέ
μάνα,εσύ γλυκιά προσμένεις 'άταφη'
στολίδι ο Ποσειδώνας σε τεκέ
ελιά μου εσύ, που έμεινες άκαρπη
R κι απόμεινες στο ''φαγωμένο'' βράχο
τις φλόγες να μετράς των καντηλιών
σε σπρώχνει μια γροθιά απ'τ'ακρωτήρι
κι άνθισε το χάος των γκρεμνών...!
ΦΩΝΑΞΕ ΜΕ..ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΜΕ ΘΕΣ..!
το φύσημα τ' ανέμου με παρέσυρε
εντός σου, σπόρος που μπολιάστηκε
σε γάμπα βελουδένια αναρριχήθηκα
κι ο άοσμος ο κόσμος ευωδιάστηκε
βούτηξα στου Αιγαίου σου τα κύματα
δύνη με τραβάει στο βυθό σου
τη ζωή την πρώην μου απόθεσα
θυσία μες στον πύρηνο βωμό σου
R μάτια μου,δυο κάρβουνα φωτιές
φώναξέ με μόνο όταν με θες...
και θα'ρθω...!
στην ωραία πύλη σου όταν στάθηκα
η ψυχή γυμνή και προσκυνάει
κεριά τα δαχτυλά σου που ανάβουνε
κι η γη σου σαν βροχή μ 'αναζητάει
παλέτα απο χρώματα οι αισθήσεις
στο καραβάνι μέσα της καρδιάς
στου Δούναβη τις όχθες σεργιανάμε
τσιγγάνικα βιολιά παίζουνε για μας
R φωτιά μου κι αν με κάψεις
σκόρπα με σαν στάχτη στα νερά σου
κι αν φύγω μη με κλάψεις
κι η δεύτερη ζωή μου ειν' δικιά σου